Güz Güzeli Şiiri - Nurettin Büyükbaş 2

bir garip yolcu misali
garip ve biçare
yer bilmez, yön bilmez, iz bilmez

hatırlar avucunda bekleyen gül güzelini
elinde kaçırıp savurduğu yol güzelini

entarisi gök mavisi, silueti gül kırmızısı
su gibi, ekmek gibi
yayılır yanı başına sevgilinin
hafif hafif esen rüzgarın
endamına kaptırır kendisini

bir sırlı kördüğüm, uzanıverse yanında
hatıralar bir bir gözünün önünde
derin bir ah çekerek dökse içini
kan kırmızısı şarap misali demlenir yeniden

sırtında ağır yük, çeker hayatın gamını
savuşur gözünde hatıralar bir bir
elinde tutup sevgilinin koysa kalbine
yüreği çıkar yerinden
doğar yeniden

bir bakış, bir gülüş hayata
açsa da sırlarımı gün yüzüne
dokunsam ellerine, döksem iki damla gözyaşı
el sallayıp giden sevgili küllenir yeniden

fırtınalar koparıp kovsa sevgili
kalbinin bir yerinden saklasa beni
elinde tutup okşayarak yüzümü
bir nefes tenini koklasa derinden
köz olan ateş harlanır yeniden

hatırlar avucunda bekleyen güz güzelini
elinde kaçırıp savurduğu yüz güzelini