Güz Çiçeği Şiiri - Hilal Şahiner

Sonbaharda çiçek açtım ben.
Mevsimsiz yağan kar gibi.
Sonra eridim gittim,
Dökülmüş yapraklar arasında.

Bir hüzünlü yağmur düştü önce,
Sonra bir rüzgar vurdu yapraklarıma.
Ağlasaydım eğer bu sonbaharda,
Gözyaşlarım da vururdu suratıma.

Deniz kıyısı ve küçük bir kasaba,
Sardı bir an için toprağıyla,
Sonra iki ayaklı bir canavar,
Söktü, aldı beni parmaklarıyla.

Her sabah güneş doğardı yüzüme.
Rüzgarın son bir yaprağa abanışına rağmen.
Çaresiz gözlerimle ufka bakarken;
Tek gülümseyen gökyüzüydü bana.;

Bir çınarın gölgesine sığınmıştım oysa
Faydası olur diye belki bana.
Birileri geldi balta değdirdi de sırtına,
Gık diyemedi o koskoca çınar ona.
Hilal ŞAHİNER
2007