yalnızlığımın kanlı gömleklerini çıkarıp
gözlerimi güne seriyorum
gözyaşının şefkâtli kollarında ki beni
zamanın tarifsizliğiyle süslüyorum
duvarlarını söktüm namlumla özleyişin
dişlerimi tan yerinin göğsüne geçirdim
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var