Güvercinler.. Şiiri - Serap Özkan

evimin arka balkonunda güvercinler sevişiyor her sabah,
bazen yanımda hayalinini bulamıyorum uyandığımda,
yokluğunda kapıyı açıp tüm güvercinleri kovuyorum...
birde kızıyorumki 'burası benim evim gelmeyin 'diyorum
arkalarından söyleniyor,öfkeleniyorum.

sen yoksan güvercinlerde sevişmesin....

güvercinler telaşlı kanat çırpışlarıyla gidiyor,
karşıdaki boş dairenin balkonuna taşınıyorlar.
öfkleyle bakıyorum onlara,ne dersin banamı gülüyorlar?

tutunduğum sadece bir hayal,
onunda ne kalbi var,nede ellerimden tutar.

biliyormusun karar verdim bende gideceğim,
uzaklara çok uzaklara gideceğim.
öyle uzak ki gideceğim yer
üzgünüm hayalini götüremeyeceğim.