Haç, siyon gölgesinde, izzet araya dursun
Nereye kış-kış derse, hem yakıp hem kavursun
Be hey alçak Siyonist, gerçekten kudurmuşsun
Elbet bu zülmün sonu, bir gün gelir ters teper
Şimdiki zalimliğin, Hitler’inkinden beter
Mekan tuttuğun yerler, fitne kazanı gibi
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
İki milyonluk Gazze, açık bir ceza evi
Nerde insan hakları, göstersene İsevi?
Bizleri yıkan sensin, yaktı bizi alevi
Güvercini gösterip, füzeler gönderirsin
Çocuğu beşiğinden, mezara indirirsin
Misyonerlere sorun, sizce barış ne demek?
Bizim kaderimizmi, silahınızla ölmek?
Hakkımız değimlidir, huzur barışı görmek?
Üç-beş barış masalı, büroşürler dağıtma
Aç gözün gerçeği gör, yeter artık aldatma
sayın abdurrahman bey,duygu yüklü şiirnizi,hüzünlenerek,üzlürek ve insanların vurdum duymazlığınaisyan ederek okudum,emeğinize,yüreğinize sağlık +10
Hitlere tüm dünya karşı geldi faşit dendi. Dogrudur zalimliği anlatılmayla bitmiyecek çinayetlere imza attı, Gaz odalarında insanları öldürüp dev fırınlarda yaktı... Peki şimdi şu israilin yaptıgı ne? Hitlerden çokmu aşagı kalıyor. Misket bonbaları ile çocuk, kadın , yaşlı demeden insanları öldürüyor. Savaş bumu , savaşın kural ve kaideleri bumu? Nerede insanlık, bütün dünya seyrediyor ve birçoğuda bunu destekliyor. Zülüm arşa çıkmış ve biz sözüm ona müslüman devletler agzımızı dahi açmıyoruz. Bumudur insanlık, müslümanlık. Ben Bütün DÜNYAYA SORUYORUM...MÜSLÜMANLIK BEŞ VAKİT NAMAZ KILMAKMIDIR? Yoksa ezilmiş birine hakkına tecavüz edilen birine yardım etmek , Haksızlıga karşı durmakmıdır? Petrol babaları sözüm ona müslüman geçinen asıl siyonist ruhlu olan araplar musluklarını altın, banyolarını altın, hatta uçaklarını bile altından yaptırsınlar ve afrikada çocuklar açlık ve sefalet içinde ölsünler. Bumudur müslümanlık. Hazreti Ömerim adaleti ve merhameti bumudur? Biz müslümanlar böylemi olmalıyız? Demekki biz önce kendimizi vicdanlarımızı tartının kefesine koymalıyız. Bizler birbirimizden böylesi kopuk ve dünya malına tapar hallerde olursak, siyoniste başımızdan aşagı bomba yagdırır topraklarımızda söz sahibi olmaya başlar...Dünya paraya inanmış ve bir şiirimde dediğim gibi kıblesi degişmiş ise iflahı zordur. Onun hakkı inanki bir osmanlı kötektir....Sonsuz sevgi ve saygılarımla dostum. ...++
Bu güzel acı gerçek şiiri yürekten tebrik ediyorum siz gibi şairlerimiz az kaldı diyer şairlere örnek olsun inşaallah tam puan dostum
Gerçekleri şiirsel bir şekilde kelimelere döken yüreğinizi ve kaleminizi tebrik ederim, bu gerçekler bizlere şunlara uymamızı hatırlatıyor;
gayret,birlik beraberlik,hak yolunda sebat, azim, biribirimizi sevmek, tesanüd, dayanışma ve sıralayabileceğimiz nice hasletler,Büyük bir hucum ile karşı karşıya olduğumuz aşikar buna karşın bizler halen biribirimizle tam bir ittihadı sağlayamadık. Hablullaha sarılma ümit ve duasıyla şiirinizi tebrik eder saygılarımı sunarım.
Değerli üstadım saygı selam ve dua ile bu güzel şiirinizi tebrik eder tam puanımla listeme alıyorum
yürek kalem sesiniz daim ilhamınız bol olsun degerli üstadım saygı sevgiyle tam puan antolojimde
Duyarlı ve nezih yüreğinizin sesini yansıtan mısralardan oluşan şiirinizi beğeniyle okudum Abdurrahman Bey. Tebrik ve takdirlerimle esenlikler temenni ediyorum. tam p.+ant.
Çok anlamlıydı tebrikler kaleminiz daim ve kaim olsun
mUHTEREM HOCAM YİNE O GÜZEL YÜREĞİNİZDEN SATIRLARA DÖKÜLEN İNANAN HERKESİN DERDİ OLAN, ZAMANLA DÜNYANIN MEŞAKATİNDEN DOLAYI TARAFIMIZDAN (KENDİM İÇİN DİYORUM.)UNUTULAN YADA UNUTTURULAN DERTLERİ DERDİMİZ OLAN KARDEŞLERİMİZİN FERYATLARINI DUYAR GİBİYİM. TABİİKİ SİZİN HATIRLATMANIZLA. İNŞALLAH HER SATIRIN BİR DUA OLUR ALLAH KATINDA KABÜL GÖRÜR ORADAKİ KARDEŞLERİMİZDE RAHAT VE HUZURA ERER DİLEĞİYLE SİZİ KUTLUYOR SELAM VE SEVGİLERİMİ BIRAKIYORUM. TAM PUANIMLA + LİSTEMDE.
Bu şiir ile ilgili 9 tane yorum bulunmakta