Güvercin ve İhtiyar Şiiri - Bayram Güngör

Ulu bir ağacın komşusu
sırtsız banklardan birine,
Ölüden devraldığı ağır paltosuyla
Hiç yaslanmamış bir ihtiyar oturdu.
Elindeki simit poşetinin hışırtısına
Sol omzundan gelen ses karıştı.
Karmakarış sakallarıyla o yöne baktı.
Bir kalıp güvercin çıktısı!
Tebessümü kaba burnunu sardı;
“Şimdiye kadar neredeydin? ”
diye geçirdi içinden.
Umursamadı, sert simidi yemeye daldı.
Birazdan güvercin önüne kondu.
Bir güvercine bir sol omzuna
mavi gözlerini attı.
Simidin gerisini güvercine uzattı…