Güvercin Ölüsü Şiiri - Ahmet Mücahit Bülbül

Ölsem bir kuş gibi
kırık kanat
çamur göğüs
yatsam debelenmeden yerde

ipek mendilini
üstüme düşürse gök-tanrı
bir güzel ağlasa
ve bunu -yağmur- bilse insanlar

kınalasalar ya da
kanat uçlarımı
mavi önlüğüyle bir çocuk
öpse beni yaralarımdan

ıslatmadan toprağı
tüylerimi kırmadan ve soluksuz
karıncalarıyla
örtseler

Kırgınım
ve az kaldım
yetmeyecek gibiyim sana
kuş kadarım yani

-ki ölüyorum
adım güvercin ölüsüne çıkıyor
boynumdan öp sen beni
yeniden başlasın -yaşamak türküsü-

ve izin ver
ölmeden evvel
saçlarının rüzgarına
şu -gök- dediklerini asayım