Güvenmiyorum artık Şiiri - Erdal Sakarya 2

Yırtın, yırtın dağları ses çıksın ölülerden,
Koparınki bağları, fayda yok dirilerden.
Zalimler yeryüzünde oldukça inler hayat,
Sen dağları parçala, belki silinir feryat.
İnanmıyorum artık insan denen varlığa,
Ben başka vadideyim ki, düştük ayrılığa.
Kandırdınız bir ömür, benide kopardınız,
ey insanlık, ey kömür kalpler, artık yandınız.
O rahmeti Sonsuzdan başkasımı? İnsanlık!
Dünya firavunları, güvenmiyorum artık.
Filistinler her yerde, nerde şeytanca güçler,
Hani secde edenler, hani dünya gülüşler.
Bu feryat burda bitmez, sahte insanlar, çürük.
Gelse ya meleklerin inseler bölük bölük.
Sen orda Türkistanım, ben burda Filistin,
Ne hayaller kurmuştuk, neler neler demiştin.
Ölü doğmuş insanlık, ölüler yutarken yer,
Belki bir diri çıkar, haydi yürüyelim der...