Güvenmiyorum Şiiri - Nihan Gündoğar

Tanımazdım insanları
Bilmezdim yaşamayı
Dolaşırdım yeryüzünde
Duygusuz,gamsız
Gözlerim anlamsız bakardı dünyaya
Göremezdim güzellikleri

Can dedim,'dost' dedim, sevgiden bahsettim
Anlatabilmiştim derdimi
Şükürler olsun dedim
Sonunu düşünmeden
Güvenmiştim

Herşey ne güzeldi
Güneş daha parlak
Yeşil daha yeşil
Mavi deniz mavi gök
Bir başka maviydi

Yağmur çiselemeye başladı tatlı tatlı
Birden sağanak halini aldı
Aldırmadım
Islanmıyordum çünkü
Umrumdamıydı ki yağsın
Ama
Avuçlarım sırıl sıklamdı
Şaşırdım
Açtım ellerimi baka kaldım
Erimişti mutluluk avucumun içinde bir anda
Kayıp gitmişti hiç uğruna

Şimdi
Yine yeryüzündeyim
Yine duygusuz yine gamsız
Eskisi gibi
Tek fark var
İnsanları tanıyorum artık
Ama 'Güvenmiyorum'

15.02.2007