Güvenmek Mi Asla Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Güvenmek mi?
Bir daha asla dediğim kaçıncı
Kaçıncı sonun başlangıcıydı
Senin hayatıma paldır küldür gelişin
Beni benden edişin
Çocuk gülüşlerimi yüzüme yeniden serpiştirişin.

Oysa...
Ben güvenmiyordum hiç kimseye
Güven kelimesi kırık camlardı zihnimde
Birine güvenmek,
Sırtıma saplanan yeni bir bıçak demekti her seferinde

“Güvenme,” diyordu beynim
Soğuk, hesaplı, yaralı
Ama kalbim?
Asi…
Vurdumduymaz…
"Ne olacak?" diyordu
"En kötü ihtimal, iki gün ağlarsın güven gitsin."

Sahi, güvenmek neydi?
Sebepsizce birine bağlanmak neden?
Ve neden hep en çok güvendiklerimiz
Yolda bırakır bizleri en derin yerimizden yaralayarak?

Evet…
Seni tanıdığım gün,
Bu soruların sesi kesilmişti içimde
Şimdi ise başka başka sorular var beynimde
Daha sessiz, daha derin
Ve belki daha da can yakıcı...

Şimdi suskun bakışlar taşıyorum
Bir zamanlar seninle gülen gözlerimde
Dudaklarımda eksik bir cümle
Yarım kalmış bir “iyi ki” var, söyleyemediğim,sustuğum.

Kalbim hâlâ o ilk anı ezberinde tutuyor.
Senin gelişin,
Tüm duvarları yıkışın
"Bu bambaşka" diyerek kendimi kandırışım
Ama içimde,
Bir yer hep sus pus,
“Sonu belli” diyormuş aslında, duyamamışım…

Güvenmek kolay mı sandın?
Bir savaşçının kılıcını yere bırakması gibi
Bir yangının suya teslim olması gibi
Ben sana en derin korkularımı verdim
Sen gülümseyip geçtin üzerlerinden
Ben sana güvenmeyi seçtim,
Sen güvenimi yerle bir etmeyi.

Şimdi ne zaman birine yaklaşsam
Sesin çınlıyor kulağımda
Gülüşün gölge oluyor arkamda
Ve ben her seferinde kendimden biraz daha eksiliyorum.

Güvenmek mi?
Artık bir efsane benim için
Gerçekliği kaybolmuş,
Masallarda unutulmuş bir his belki
Kırık dökük hatıralar içinde
Hâlâ bir yerlerde seni bekleyen...

Ama bil ki
Bir daha asla demek kolay
Yine de içten içe ummak…
İşte o en ağır olan.

Ve şimdi…
Her şey sustu içimde
Ne bir umut kıpırtısı
Ne de bir sitem kaldı geriye
Yalnızca kabullenişin soğuk sessizliği
Ve içimde yankılanan boşluk…

Artık seni suçlamıyorum
Belki de sen,
Sadece doğru zamanda yanlış bir kalptin
Ya da ben…
Yaralara sahip bir kaleydim
Yıkılmaya meyilli…

Güvenmek mi?
Bir daha asla, evet
Ama belki bir gün,
Bir gülüş çıkar karanlıktan
Bir bakış siler tüm geçmişi
Ve o zaman
Bu dizeler de susar
Bu kalp yeniden atar…

Ama o gün gelene dek,
Ben en çok kendime tutunmayı öğreneceğim
Ve en az sana benzeyen birine
Belki,
Belki tekrar güveneceğim…
Belkide güven duygusunu tamamen rafa kaldıracağım bilmiyorum
Ama zamanın yüreğime hançer gibi sapladığı sözlerle son kez yazıyorum
Bir daha güvenmek mi asla..!
02.06.2025 09:49