Herkese sonuna kadar güvenmem.
Açık veya aralık bıraktığım bir kapım vardır her zaman, ne olur ne olmaz kapısı… (Anneannem, mülahazat hanesini açık bırak derdi)
Ansızın kapanıverdiğinde kapı ve ben o kapının arkasında kalakaldığımda tek başıma, dimdik ayakta durabilmek, yıkılmamak içindir.
Güvendiğim dağlara kar yağdığında, çığ altında kalmamak içindir bu. Kendimi koruma önlemimdir.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta