Güvenme Şiiri - Kemal Tekir

Güvenme ey insan,sakın malına,
Mal da yalan mülk te sakın unutma.
Güzelliğe ,gençliğe,bel bağlama,
Gelip,geçer ikisi de unutma.

Güvenip sırrını verme insana,
İnsanın ağzında ,ıslanmaz bakla.
Güvenme eşe,dosta bel bağlama,
Kaybolur hepsi de,düşünce dara.

Güvenme ey insan ,mevki,makama,
Mevki makam,baki değil insana,
Yenilme nefsine,gururlu olma,
Gurur,kibir yakışmıyor insana..

Kemal Tekir