Güvenme Şiiri - Hikmet Nazlı

Bu zamanda kimseye sır verilmez
Eşe, dosta, ele, güne güvenme.
Her yüksek uçana, adam denilmez
Makama, şöhrete, üne güvenme...

Yazılmış kaderi silemeyiz ki
Gidersek, bir daha gelemeyiz ki
Ne zaman ne olur bilemeyiz ki
Bugüne, yarına, düne güvenme...

Çok veren gönlünden bir gün bıkılır
İşi biten dostlar senden sıkılır
Sırtını verdiğin duvar yıkılır
Arkaya güvenme, öne güvenme...

Gün gelir, etrafta hiç kimse kalmaz
Çaresizlik seni hapseder, salmaz.
Çevrende her insan akıllı olmaz,
Deliye, aptala, böne güvenme...

Yüz verirsin, hemen sırtına gelir
Kimisi pılına pırtına gelir
Bazen arkasından fırtına gelir
Sıcak rüzgarlara, föne güvenme...

Giderken önüne takoz koyarlar
İsmine, cismine hep toz koyarlar
Malına, mülküne çok göz koyarlar
Rol yapan, sahtekâr jöne güvenme...

19.09.2005