Güvenemem Şiiri - Mehmet Demiral

GÜVENEMEM

Hamdım.
Herkesi kendim gibi sandım.
Saftım.
Temiz ve doğru bi insandım
Yandım.
Kırıla kırıla uslandım
Yazdım
Her yanlışı kara deftere anlattım
Ciğ süt emmiş insanoğlu güvenemem
Güzel sözlere kandım
Gün doğmadan aydım
Sardım herkesi sevgiyle sardım
Anlamadılar sevgimi nefretimle yardım
Ben en yüksek dağlarda kardım
Yazn güneşine meydan okudum da dayandım
Daldım düşünceler denizine daldım
Herşeyden bir akıl aldımda boğulmadım
Matematiğim iyidir ama yine de saydım
Yanlışların karekökünü doğruların ise karesini aldım öyle hesapladım
Yazdım
Her yanlışı kara deftere anlattım
Ciğ süt emmiş insanoğlu güvenemem

Mehmet DEMİRAL