Güvendiğin dallar Şiiri - Erol Çolak

Güvendiğin dallar kırılmış duydum yıkılmam söyleyin sevinmesin diyormuşsun, güneşin ayın solmuş içini ısıtmıyormuş öyle diyorlar, pencerene güvercinler konmuyormuş serçeler ötüşmüyor odan sessizmiş dediler canından bezmiş, her bahar bahçende açan güller bu bahar açmamış ıstanbul göz yaşlarına boğuldu üstüne bir damla düşmemiş saçlarında birtek siyah kalmamış dağ başları gibi bembeyazmış, ama oh olsun diyemiyorum üzüldüm anladım içimde birşeyler kalmış.