Güvendiğim dağın karı yol vermez

Dedim meyve veren bir bağım olsun
Diktiğim fidanlar neden dal vermez
Benimde bir yuvam durağım olsun
Güvendiğim dağın karı yol vermez

Başımı her taşa duvara vurdum
Herkese umudun yolunu sordum
Çiçekli bahçeye kovanlar kurdum
Arılar da küsmüş biri bal vermez

Alları çıkarıp kara bağladım
Derdi mi kağıda döküp ağladım
Didindim çırpındım imkan sağladım
Gülistanı verdim o bir gül vermez

Gönlümü herkese açtım giderim
Bir hüzünlü yola düştüm giderim.
Ben bu insanlığa şaştım giderim
Düşene vururlar kimse el vermez.