Güven Turan Şiirleri - Şair Güven Turan

Bir gece, balkonda sevişmiştik.
Ay, bulutlar, yıldızlar,
Geçen bir uçağın ışıkları
Yansımıştı gövdelerimizde;
Aydınlanmıştı gece,
Bir nabız gibi atmıştı Ada'nın

-I-

Bir köşesinden tutulmuş gibi yarı gecede
kopuk bir damar gibi vuruyor,
yalnızlığın, denizsizliğin, taş çağının yarası.
Savruk bir uykunun sarmaş dolaş yaşamasıdır,

İlkyaz güneşi gebe bırakıyor
Dokunduğu yeri
Yeni açmış bir çiçeğin üstünde
Yeni peydahladı
Kitaplara bile adı geçmemiş
Böceği

İçimdeki derinlik,
Engelliyor yaklaşmayı başkalarına
Hep uzaktan konuşuyorum
Benim başımı döndürenden
Neye borçluyum ürkmeyişini
Geçtiğin ya da takılıp kaldığın

Dumanlar sarmaşığı bir sevda
Örüyor geçeneklerimi
Uçurumlar taşıyan yaz
Dağılıyor denizin üstünde

Ağır yapışkan bunluğuyla düşler

Kokularıyla Mayıs
Ve sesleriyle öğle sonraları
Akşamla... Akşam:
Ketenler ve baharlar
Sıcak ve soğuk
Yağmurlu bir ışık

ölü bir denizleyin, hani o,
kargaların uysal hasatlarında,
şaşkınlığı, saçması, ovalar, ya da
sisi çökmüş göklerin rıhtımlarından,
sanrılı türkülerin intihar
dallarından kırılmış bir salıncak.

Yel savuruyor birikintilerdeki
yusufcukları
öd yeşili bir yaz
damlatıyor karadutların suyunu
malta taşlarına

Neler devşirmedim
O hercai gözden
Bol şimşekli gök gürültülü
Sağanakların ardından
Gökkuşağı ayçalı sabahlar mı
Başlamadı

Eski mezarlıklar
Üç dinin tapınaklarıyla
Yaşıyor şehir
Kendini aldatıyor takvimlerle
Oyalanıyor yenilediğini sanarak
Yüreğini