Güven Olmaz Sözüne Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Öfke sinmiş yüreğine kan bürümüş gözüne!
Bir saltanat tutkusudur işlenmiş yüreğine,
Özentisi padişahlık emir-ferman sevdası;
Sağ gösterip sol vuruyor güvenilmez sözüne

Fakir-fukara edebiyatıyla çok rol aldı,
Halk onu bir şey sandı ona güvendi, inandı
O ise halkı can evinde vurdu halka sövdü,
Köylüye-çiftçiye ”Alda ananı git “dedi.

Refah dedi ama her şey tam takır kuru bakır,
Yandaşlarını zengin etti halkı da yoksul-fakir;
Kömürle-makarnayla niceleri kandırdı!
Halka zehir-zıkkım ayırdı kendisine kefir.

Hele bakın memleket çatır çatır yıkılıyor!
Her gün nice gençler ölüyor analar ağlıyor,
Yaşam yasak hürriyet yasak diller yasak…
Zindanlar doldu taştı oy-aman neler oluyor.

İşçi-köylü her emekçi imiğine kadar borçlu,
Aman herkes perperişan hayat-yaşam kötü
Doğudan-batıya kadar Anadolu yanıyor,
Aman gören-duyan yok mu? Şu koca ülke çöktü!

İşçi-emekçi hep aç hep yoksul yoktur ekmeği,
Çadırlar kuruluyor bu hangi çağın zamanı?
Fakirin bir taşımlık aşı yok ele bakıyor!
Zenginin sofrasında eksilmez eti, havyarı.

Savaşı çok seviyor anaları dinlemiyor,
Bir özel ordu ve bir de özel devlet kuruyor!
Kürtlere, Alevilere, Emekçilere nanay
Kendisinden olmayanlara kâfir-zındık diyor.

Çöllere-enginlere düşse de söyler bu yüre,
Asla kin gütmem öfke duymam bence böyle gerek
Ben Kağızmanlı Çobanoğlu doğrularım bunlar;
Halkı ezip sömürene boykotla cevap gerek.

04.09.2010
Yıldırım