Güven Şiiri - Zandar Amari

Bir zamanlar ne hayaller kuruyordum seninle
Biliyordum, hep onlarla nefes alıyordum
Biliyordum, hep onlarla birlikte yaşıyordum
Bilmelisin ki sana olan hislerim gerçekti,
Söylediğim bütün sözler gerçekti
Gözlerine hayran, yokluğuna sadıktım.
Ben bir sana, bir de sana aşıktım.
Sana güvendiğim kadar hiçbir şeye güvenmedim.
Öyle ki güven demek sen demektin
Öyle ki sen demek güven demekti
Öyle ki kendimden şüphe eder, senden şüphe etmezdim.
Senden başkasına asla gitmezdim. Erkek arkadaşlarımla bile buluşmazdım.
Bir çay içmeye, bir oyun oynamaya, bir halısahaya gitmezdim.
Zira hayatımı öyle bir dolduruyordun ki başkasına ihtiyaç duymazdım.
Ama sen, ama sen ne yaptın
O güveni öyle bir sarstın ki, gönlümü öyle bir kırdın ki,
Elimde kalan koskoca bir hiç, koskoca bir boşluk,
İçimde kocaman bir feryad, bir çığlık.
Geriye kalan koca bir pişmanlık.
Biliyor musun gidişin değil zannedişlerim beni yıktı.
Biliyor musun en çok seviyor gibi davranışların beni acıttı.
Senin tarafından galiba hunharca kullanıldım
Bir hiç için bir ömür saydım