Yine güz mevsimi gibi savruluyor duygularım
Her biri bir köşeye..
Bazen bir gül dalına
Bazen bir bataklığa düşüyor umutlarım
Gelgitler yaşıyorum her seferinde...
Gün oluyor tomurcuk gül misali
Açılıyor yüreğim güneşi görünce
Neşeyle kucaklıyorum hayatı
Umutla bakıyorum geleceğe
Sevgiler seriliyor yollarıma
Koşarak gidiyorum gönlümün cennetine
Gözlerimin içi gülüyor baktığım her yerde
Dostluk,arkadaşlık görüyorum
Çıkarsızca.....
Sarılasım geliyor hiç bırakmadan
Sevgiyle uzanan ellere....
Mutluluğun son demlerini
Nefes alışlarım la
İçime doldurmak istiyorum..
Haykırmak istiyorum çocuklar gibi
Özgürce yaşamak istediğim sevgimi...
Bazen de savruluyor duygularım bir bataklığa
İnciniyor yüreğim
Karamsarlık çöküyor umutlarıma.
Kurtulmak için çabalarken
Dibe çekiyor hayat beni.
Derbeder oluyor bedenim
Yok olmak istiyorum,
Ya bir cehennem de,ya da bir hücrede.
Kendime bile anlatamıyorum
Hayatın acımasızlığını
Savrulurken bedenim gelgitlerimle,
Cennet veya cehennem yaşayan hayatımda
Çılgınca haykırıyorum
Değişmeyen onurumu,gururumu,
Beni asla terk etmeyen kişiliğimle
Baki kalan değerlerimi......
Ayşe Gönül
12.02.2014 08:35
Kayıt Tarihi : 12.2.2014 15:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Emeğine yüreğine sağlık......
Başarınız daim kaleminiz tükenmez olsun.......
Selam saygı sizedir
TÜM YORUMLAR (1)