Gurur
Gurur yaparız…
Sen kazanırsın, ben kazanırım,
ama biz kaybederiz.
Bir masanın iki ucunda,
aynı yemeği yerken aç kalırız,
aynı göğe bakarken
gözlerimiz kör olur birbirine.
Küçük bir söz büyür içimizde,
büyür, duvar olur, dağ olur,
geçilmez yollar örer aramıza.
Senin zaferin benim yenilgim olur,
benim gururum senin suskunluğun.
Oysa el ele versek,
birimiz değil ikimiz yücelsek,
aynı ekmeği böler, aynı şarkıyı söylerdik.
Ama biz, inatla
sırtımızı dönmeyi seçeriz.
Ne sen bana yenik düşmek istersin,
ne ben sana omuz vermek.
Ve sonunda,
koca bir savaşın galibi yoktur,
yalnızca kaybeden bir “biz” kalır geriye.
Gurur…
Ne güzel yakar insanı,
ama en çok da
birlikte yanabileceğimiz ateşi söndürür
Söz : Mucize
Mucize KartalKayıt Tarihi : 1.9.2025 23:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!