Gurur Şiiri - Seyfet Bozçalı

Alçak gönüllü ol, hor bakma bana,
Doğru yolda yürü, yanarsın nara,
Güvenme servete, güvenme mala,
İşsiz, dostsuz bırakır seni gurur...

Hep yüksekten uçar, alayla bakar,
Yoksulun, yetimin kalbini yıkar,
Yaşamı boyunca zalimlik eder,
Merhamet bırakmaz insanda gurur...

Gururlu olanı sevmez yaratan,
Odur tüm canlıyı yoktan var eden,
İman ihlas ile ibadet eden,
Allah'ın yolunda saptırır gurur...

Yoksului, mazlumu gel hakir görme,
Dünya malı için kafanı yorma,
Kendine ideal kişiyim deme,
Yarı yolda koyar batırır gurur...

Gurur sanki bir insanda güçtür,
Gururla yaşayan insan bir hiçtir,
Aleme gülenin kendi gülünçtür,
Kişiti toplumdan soğutur gurur...

Öğretmen Seyfet der sevmem gururu,
Sevip, sayılmakta buldum ömürü,
Zayıf insanlara verdirir emiri,
Bitmez bir hastalık gibidir gurur...