Gürültü Şiiri - Güney Dönmez

yalnızlığın gürültüsüne boğuldın mu hiç?
ey dost
ey sevgili
arı vızıltısına
kuş ötüşlerine hasret kaldın mı?
bir kentin yok olmuşluğunun
melodisini duydun mu?
benim her an kulaklarımda çınlıyor bu ezgi
müziğe kastı var bu ezginin müziğe ard niyeti.
bir kent nasıl yalnızlığın gürültüsüne boğulur

ey sevgili bırakma beni bir başıma uzat ellerini yollarıma
dokun sakınma
sana muhtaç
sana hasret bu ülke
sarıl şimdi
ak gerdanın kokusuyla bedenime
yoksa öldürür beni bu gürültü

bacaları zehir kusuyor evlerin
havası zehir
sohbetleri iğrenç kokuyor artık kentlerin
düşman kesilmiş herşey sevgiye
sen sevgili
uyan tatlı uykundan
uyar yüreğimi çirkeflere bulaşmadan
sana muhtaç bu adam

ey hayata bitti gözüyle bakıp
işin kolayına kaçanlar
ey yalnızlığın gölgesinde cirit atanlar
bu adam artık bir sevdiği uğruna ömrünü yakar
bir sevgili uğruna
bir senin uğruna
ey yüreğimin kalkanı
canım
eşim
herşeyim...