Gürültü Şiiri - Ahmet Mücahit Bülbül

Sen gidince
güzel kadınların üstünü toprakla örttüler

ve çöl gibi kuru dudaklardan
solan renklerden
gelmeyen baharlardan
eksik kalan şiirlerden bahsetti gazeteler

güne bakan çiçeklerinin
şiir bilenlerin
ve yakışıklı delikanlıların
sokak ortasında bileklerini kırdılar

boyunları ıslak saç kokan
üstleri toz-toprak tarlabaşı çocuklarını
güneşin doğuşunu beklemeden
çocukluklarından ettiler.

zaman desen
kana kana içiyor ömrümüzü
senden geriye kan kırmızıları kalıyor
öpülesi insan bileklerinde

ruhlarımız acıyor
kemik ağrıyor
kanlarımız bile kanıyor

-ki sen gideli beri
bu cam kırığı şehrin
tütün çiğnemişlikten farkı kalmadı

isa gitti
yusufu kuyuya attılar
nuh tufan telaşına düştü
vatan bölündü

dönmeyecek misin?