Gürsel Güveloğlu Şiirleri - Şair Gürsel ...

Duvara resmini taktığım zaman,
Odamda ışıklar sönüyor Anne.
Başımı çevirip baktığım zaman,
İçimde hasretin yanıyor Anne.

Ne zaman düşünsem özlemle seni,

Henüz yolun başı gençlik çağında,
Sana mahkum etmiş gönül divanı.
Şükür duygularım kalmış ağında,
Sana mahkum etmiş gönül divanı.

Kalbim seni görmüş güzel tek diye,

Selanik şehrinde, mayıs ayında,
Zübeyde Hanım’dan oldu Atatürk.
Zabit okulu da bitti sonunda,
İlimle, irfanla doldu Atatürk.

Cepheler dolaştı, vermedi taşı,

Ey gafil arkadaş kulak ver bana!
Birazcık halimi anla efendim.
Gün gelir hesabın sorulur sana,
Bir nefes borcumuz canla efendim.

Bağrına basarken şanlı atanı,

Ortada bırak da, yuvasız,damsız,
Halimi görenler bitti desinler.
Adını koysunlar, vefasız, gamsız,
Elveda demeden gitti desinler.

Hasreti ümidin yerine koyup,

Dinleyin bacılar,duyun kardeşler,
Körpecik canımız çekti de gitti.
Döküldü ağıtlar boşandı yaşlar,
Acısı dostları yaktı da gitti.

Uzadı geceyle sabah arası,

Kader sana yazmış Urfa ilini,
Yolun açık olsun, git güle güle.
Urfa/ Suruç diye çözmüş dilini,
Yolun açık olsun, git güle güle.

Körpe yüreğine göm de acını,

On dört mart bin dokuz yüz on dokuzda,
Kahpe düşmanları gördü Kadirlim.
Şehre teşrif etti son Fransız da,
Kara zindanlara girdi Kadirlim.

İndi gönderinden şanlı bayrağım,

Aklını kurcalar, nedenle, niçin,
Bulanık sellerle akandır şair.
Vatanı, bayrağı, sevdiği için,
Kalemi, güllerle kokandır şair.

Geceye kurulup, sabaha eren,

Vatandaş diyor ki; sabrımız taştı,
Yaralı kalbimiz dilindi şimdi.
Verilen tavizler hududu aştı,
Deriden kemiğe gelindi şimdi.

Kurtuluş umudu Avrupa yolu,