Gürsel Güveloğlu Şiirleri - Şair Gürsel ...

Öğrenen insana ufuklar açar,
Bu günün yarını olur öğretmen.
Tutkulu yollara ışıklar saçar,
Nuruyla kalplere vurur öğretmen.

Gönülden sevilir dilde taşınır,

Bir güneştin kalbimde,
Batalı yıllar oldu.
Karanlıklar çöktü ardından,
Koyu bir sise büründü hayatım,
Aciz kaldı gönlüm.
Özleminle yanan,

Ne zaman bir gül görsem;
Pembe güller açar yanaklarımda,
Kalbimde buruk bir sevinç,
Gözlerimde pırıltılar,
Sen gelirsin aklıma.
Gülün rengi maviyse; gözlerini,

Uzakta olsan da duyulur sesin,
Her gece aklıma, kokar sensizlik.
Kaderimi bilmem seven herkesin,
Çilekeş bağrımı, yakar sensizlik.

Dünya dönüp akşam olduğu zaman,

Hoyratça davranıp zaman geçince,
Akortsuz bir saza çevirdin beni.
Sevmeyi bırakıp masken düşünce,
Yaşanmış bir naza çevirdin beni.

Sevda bulutları gönlüme aktı,

Anla vatandaşım anla bu sözü,
Yarın için birlik, dirlik ne güzel.
Şekille uğraşıp kaçırma özü,
Yarın için birlik, dirlik ne güzel.

Fitne fesat arttı sakın yeme ha!

Falımda hayırlar yormayın bana,
Havada savrulan yele dönmüşüm.
Nerdeyim,nasılım, sormayın bana,
Feryattan kavrulan dile dönmüşüm.

Tanıdım hayatı gençlik yaşında,

Sevgi,saygı dilde kaldı,
Zehirleri tattın dünya.
Kır çiçeği elde kaldı,
Dostu çöpe attın dünya.

Ne düğünsün ne balayı,

Sensiz geçen her zamanın,
Burukluğu ile yaşıyorum.
Senden uzakta, Ankara’ da,
Yapayalnız.

Gönlümü bir sevda bulutu kaplamış,

Giderken vuruldum yollara erken,
Umuda gözyaşı döktüm olmadı.
Söz olur elimi sallamam derken,
Kıvırdım bileği büktüm olmadı.

Aslanın ağzında bir işe girdim,