Gürkaninin hayatı roman

Hiçbir yerde şansım yaver gitmedi
Ne hikmettir bilemedim ah yazık
Otuz yıldır gurbet ili gezerim
Hiçbir yerde duramadım ah yazık

Bilmem ne ola ki garibin suçu
Boğazına kadar dert dolu içi
Gittim bir inşaata oldum kalıpçı
Bir tek çivi çakamadım ah yazık

Baktım bu iş olmaz bastım kurnayı
İş buldum gözünden vurdum turnayı
Çalgılar içinde seçtim zurnayı
Doğru dürüst çalamdım ah yazık

Köye gittim oldum kuzu çobanı
Kuzuların çoğu oldu yabanı
Çiftçi oldum koştum kara sabanı
Bir karış yer ekemedim ah yazık

Köyde muhtar oldum dövdüm azayı
Saçım oldu millet verdi cezayı
Şoför oldum ilk gün yaptım kazayı
Hevesimi alamadım ah yazık

Şair oldum şiir yazdım dergiye
Ücret aldım hepsi gitti vergiye
Esnaf oldum çorap döktüm sergiye
Bir çift çorap satamadım ah yazık

Avcı oldum ava çıktım kış günü
Bir av buldum hedefledim döşünü
Yumdum bir gözümü sıktım kurşunu
Iska geçti vuramadım ah yazık

Beni bilen bilir çoktur inadım
Hep kendimi zor işlerde sınadım
Bir ara da terziliği denedim
Bir tek pantol dikemedim ah yazık

Aslen saygılıyım anayasaya
Helal rızık için gittim Bursa’ya
Dalmışım habersiz kara borsaya
Sermayemi alamadım ah yazık

Cepte üç beş kuruş param var idi
Oda zalim enflasyonda eridi
Manav açtım bütün sebze çürüdü
Bir tek elma satamadım ah yazık

Gittim bir köşede lokanta açtım
Yiyen zehirlendi bıraktım kaçtım
Yemiş ili karış karış dolaştım
Benden dertli bulamadım ne yazık

İşim kaldı gelecek yıl Nisan’a
Ne akıl danıştım nice insana
Yolladılar beni Molla Hasana
Gittim evde bulamadım ne yazık

Gürkani’yem bak gözümden yaş çıktı
Kız beğendim iki gözü şaş çıktı
Başvurduğum cümle yerler boş çıktı
Şu dünyada gülemedim ah yazık

Âşık Gürkani