Gürcan Bekler Şiirleri - Şair Gürcan Bekler

yaşamın bir kez bakış attığı
üzgün ve narin bedenlerin
kaybedilen kimliklerin
sırası ve sonrası olmayan
ezbere yaşadığımız dünün yarının
belki baki kalan kubbesimde hoş seda değiliz biz

yeminliyiz küf tutmuş aşkın zillerini
yeryüzünde tekrar çaldırmaya
ve yeminliyiz gülen yüzleri maviyle
buluşturmaya

karanlıktan sıvışırken aydınlığa

Yalnızlığımı su misali
Dağlar kadar derdimi
Dinmeyen kederimi
Alsın da gelsin demişsin

Hasret kapıya dayandığında

Madem
Hayat bir an
Anda kavrulup yanmaksa yaşam
Anın içinde yakalanır mı zaman?
Gözlerimden kayıp düşerken hayalin
Beynimi kudurtan bu humma niye?

gökyüzünü ayaklar altına sermekte neyin nesi...?
yetmedi mi..?
yetmez tabii ki..!
biçtiğiniz değer rant ve kavga
aç gelmişsiniz dünyaya
varlığınız işgalci, istilacı bir güç

Sabah altı, gün aydınlandı
Geç kaldım bir kez daha
güneşin seninle doğuşuna
Üstelik bu gün doğum günüm
İzin verselerde bir anlık
Güneşin tam ortasında buluşsaydık

belkide var oluş sebebini
sımsıkı sarmamıştı bedenine
elleri kışa yüzü sonbahara dönük
ucuz mezatlarda satılmış olmalıydı

bir kadın tanıdım duman aralığında

Covit dolu birinci gün

Musibetler misafirdir evlerde
Sabredilirse çekip giderler başka yerlere

Söz verdi sıra bendeymiş

Bir ihbar iken zamansız geçen günler
asimile edilmiş tüm duyguların katiliyken sen
Suçsuzluğumun arkasında bir tetik
bul alaca karanlıkta
Ve sessizce bitir işini kimseler görmesin beni
Dağ gibi yiğitti mertti diye bilenler

Günce / |
Esranın ziyaya koşuşturmasıydı aşk

Dünü bügünden bugünü yarından
Tamı azdan uzunu kısadan
Baharı aşktan eksik bırakan