Gurbettte Gece! Şiiri - Emsal Toprak

Yaşarım gurbetin yalnızlığını,
Ruhum bir meçhule doğru süzülür,
Gecenin en koyu karanlığını,
Hissettikçe hafızam, gevşer büzülür.

Yürürüm, duvarlar keser yolumu,
Uzatırım, kimseler tutmaz kolumu,
Sağımı deniz tutmuş, dağlar solumu,
Engeller önümde sırı, sıra düzülür.

Herkesten bir parça kalır guebette,
En değerli olanı zaman, alır elbette,
Gönlümde hatıralar her dem halvette,
Baktıkca ufuklara canım kanar, üzülür.

Gurbeti acep nasıl anlatsam daha,
Buralarda her şey muhtaç ıslaha,
Uyusam da, sılada uyansam sabaha,
Yollar yumak, yumak olur çözülür.

Unutan olmuşmu dünyada doğduğu yeri,
Kuşlar bile terk ediyor doyduğu yeri,
Kulaklarım ilk ezanı duyduğu yeri,
Andıkça biçare kalbim yanar ezilir.

Bilmem kaç kalemin boyası bitti,
Gurbeti yazarken kaç ömür yitti,
Kimnisi isyan etti. kimi sabretti,
....Acı habere toprak, erken kazılır.

Emsal Toprak