Gurbetteyim Ben Şiiri - Nurettin Sevim

GURBETTEYİM BEN

“Aşığın çektiği çileler, gamlar.”
Gözlerimden yaş yerine kan damlar.
Beni ancak “Mecnun” olanlar anlar.
Şu fani dünyada gurbetteyim ben.

“Kalbim paramparça, gönlüm uyanık.”
Ayaklarım çıplak, saçım dağınık.
“Âşık Kerem” gibi yüreğim yanık.
Şu fani dünyada gurbetteyim ben.

Bu dünyaya bende geldim giderim.
Her gün ağlar durmadan ah ederim.
Alnıma yazılmış böyle kaderim.
Şu fani dünyada gurbetteyim ben.

Gündüzlerim oldu karanlık gece.
Gurbet eller sanki sırlı bilmece.
Tek yardımcım “Allah” o iki hece.
Şu fani dünyada gurbetteyim ben.

Bazen ağlar, öyle mahzun olurum.
Gurbet elde tek başıma n’olurum.
“Teselliyi imanımda bulurum.”
Şu fani dünyada gurbetteyim ben.

Ömrüm gurbet elde geçerse geçsin.
Ecel gelsin ruhum, sılaya göçsün.
Cemal'ini görsün, Kevser'i içsin.
Şu fani dünyada gurbetteyim ben.

Nurettin SEVİM