Gurbette Sonumuz Şiiri - Özkan Çalış

Aylardan ya haziran yada temmuz
Saat gurbete beş sılaya on var
Bir akşamüstü yola çıkıyoruz
Elimde bavulum cebimde günahım var

Birkaç saatlik yolculuktan sonra
Konaklıyoruz "Dağ" adlı kıraathanede
Şimdi yüzler ak gözler kara
Her nefes gurbet soluyor buralarda

Ardından tekrar yola koyuluyoruz
Nihayet Bolu Dağ’ı tüm ihtişamıyla göründü
Gözlerde hazin parıltı şehri selamlıyoruz
Gurbet yorgunu bedenler yataklara serildi

Sabahın ilk ışıklarıyla alıp götürdüler
Sonra vardık "Gerede" denen ilçeye
Kahvaltı için semavere koyuldu çaylar
Ardından soluklanıp başladık işe

Az ötede bir mezar hemen ilişti gözüme
Başucunda asılı kalmış birkaç dize
Sonra çöktüm dizüstü yere
Merhaba dedim "Dertli" adlı şaire

Gurbet de zaman geçmek bilmiyor
Çok şeye şahit oldu burda ömrüm
Dev bir özlem dalgası yürek dağlıyor
Ne yana baksam sılayı görürüm

Ruhumda bir sıkıntı var bugün,hissediyorum
Az sonra telefonum derinden çalıyor
Bir an olsun irkilmeden edemiyorum
Arayan babam "oğul" acele gel diyor

Büyük bir telaş içinde atladım otobüse
Şimdi her yer karanlık ve ıssız
Uzun bir yolcuğun ardından vardık menzile
Adımlar hızlı şehir soluksuz

Sokağı döner dönmez birde ne göreyim
Evimizin etrafı mahşer-i kalabalık
Şaşkın gözlerle etrafı seyre daldım
Yüzler yabancı,gözler sisli ve tutuk

Sonra bir iki eş dost usulca yaklaştı
Gözlerde acı bir hüzün ve telaş vardı
Titreyen bir ses haykırdı şimdi:
"Kardeşin öldü,az önce gömdük." dedi.

Daha dün beklerken baharı yazı
Bugün vurdu bizi ölümün soğuk ayazı
Nasip değilmiş tabuttakini görmemiz
Böyle mi olacaktı gurbet de sonumuz.