Gurbette Ölmek Şiiri - Atila Yalçınkaya

Hamdusena Teğinin anısına

l..
Gurbette ölmekte zor,
Şehrin umarsızlığında yığılır bedenin
Bir kaldırım kenarına.
Savrularak ölürsün, herhangi bir şehirde.

İlgisiz kısa bakışlarla
Başlar Vaka-yi adiyen
Acımasız gurbet,
Sana son darbeyi böylece vurur.

Ölümün sanki silik bir fotoğraf,
Tek bir kare kısalığında olur,
İlgisiz hafızalarda, uzak bir şehirde.

Senin ölümlü,
Cansız bedenine bakanların, ölümsüz olduğu,
fısıldanır kulaklara iblisin dudaklarından
Kalplere doğru.

Şehrin eskimiş morg odasında,
sana şöyle bir bakar acemi doktor.
Yaşlı Savcının zaptı noktalar hayatını,
Bilinmez bir şehirde.

ll..

Sılada ölmek ne güzel,
Köyünün herhangi bir yerinde,
Balık avlanan çay kenarında,
Bir buğday tarlasında,
kavak ağaçlarının gölgesinde,

Andok veya Hesamdin dağlarına,
doya-doya, baka-baka
son nefesini vermek ve ölmek ne güzel.

lll..

Yanık sesli müezzin sesiyle salan okunur.
Herkes duyar senin öldüğünü,
artık sanada ağıtlar yakılır,
ağlar analar,bacıların,
ağlar seni tanıyan, bağın bahçelerin.
Seni bilen bilmeyen
Herkes senin için ağlar sılanda,
Madem ölünecek, sılada ölmek güzel.