GURBETİN ALASI
Kendi bedenine mülteci olmak
Aç, susuz, karanlık gecelerde can çırpınışta, can nefessiz, can Çocuk ,
Can telli geçitlerde şarapnel parçası.
Derler ki;
,,gurbetin en alası varmak istediğin kalbe varamamaktır.''
İzin ver hey ağam ben de gideyim
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Devamını Oku
Ah çekip de arkam sıra ağlar var
Bakarım bakarım sılam görünmez
Aramızda yıkılası dağlar var
Coşkun sular gibi akıp durulma
Ve gurbetin alası…
İnsanın kalbine varamaması, en derin yalnızlığın sessiz yankısıdır.
Arabesk bir yaklaşım olma riskine rağmen diyeceğim o ki her kes kendi GURBET"ini kendi KALBinde taşır. Gurbetin zaman ve mekanla alakası yok. Ev sahibi yürektir… Bunu iyi bilenlerdenim.
Aynı şehirden, hemşehri, olmaktan kendime (nasıl oluyorsa, ne hakla) övünülecek bir pay çıkarmaya çalıştığım AHMED ARİF'le bitiriyorum :
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...
Sevdaların sizi terketmemesi dileğiyle…Tebrikler, tebrikler
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta