Metrûk bahçende ki bülbüller ahvâline ağlar
Yüreğinin közü harlandıkça dilini dağlar
Sıralı yeminler tutulmadı bozuldu bağlar
Ahde vefâyı bilmeyen gözlerin hep ağlasın
Gözlerine vurgundum aşkım deniz gibi derin
Gurbetime sürgünsün yârim kalbimde yok yerin
İçim kan ağlıyor olsa da gönül evim serin
Sevmesini beceremeyen yüreğin utansın
Hükümsüzsün yüreğimde hâkimiyetin bitti
Savurdum küllerini seyret son gemi de gitti
Ecel şerbetini iç istersen canıma yetti
Aşkımı öldüren sebeb-i katilim ağlasın
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Devamını Oku
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
