Gurbetime Sürgün Şiiri - Yasemin İzmir

Metrûk bahçende ki bülbüller ahvâline ağlar Yüreğinin közü harlandıkça dilini dağlar Sıralı yeminler tutulmadı bozuldu bağlar Ahde vefâyı bilmeyen gözlerin hep ağlasın Gözlerine vurgundum aşkım deniz gibi derin Gurbetime sürgünsün yârim kalbimde yok yerin İçim kan ağlıyor olsa da gönül evim serin Sevmesini beceremeyen yüreğin utansın Hükümsüzsün yüreğimde hâkimiyetin bitti Savurdum küllerini seyret son gemi de gitti Ecel şerbetini iç istersen canıma yetti Aşkımı öldüren sebeb-i katilim ağlasın