Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
şiir içine alıyor insanı okurken
yaşatıyor sanki size,gözönünde canlanıyor herşey bir film şeridi gibi
kutluyorum muhteşemdi
sevgiyle...şiirlerle kalın
perdelerin bile daha çekilmemiş
örtülmemiş olduğu düşüncesi
uzak bir mutluluk gibi sarıyor beni
bir kapıyı açmak
odaya girmek
pencereyi kapatmak
perdeyi çekmek
sıcak bir çorba içmek
boylu boyunca uzanmak
bir seni özlemek gamze gamze
birde memleketimi
geliyor içimden...
Gurbet acısının yüreğe çöreklenip oturduğunun yansımaları dizeler...
Hüznü yüreklerde hissettiren dizeler...
İnsanın kendini ait olmadığı bir yerde nasıl hissettiğinin, özlemenin ne olduğunu anlatmış dizeleriniz...Kutlarım Celil bey...
Gurbetçinin yürek sesi dizeleriniz..Özlem,haset çağlamış..Kaleminize, yüreğinize saygılar sn.Taş..
Çok harika bir sunum okudum.Yüreğinize sağlık.Kaleminiz susmasın.
Gurbet dendimi ciiizzzz eder bu gurbetten bir can in yüregi mükkemmel akici dizeler okudum yürek derinliginden gelen sevgili saiirim kutlarim
TEBRIKLER...BASARILAR !
BENİM GURBETİM BAŞKA
Benim gurbetim,
Yüreğini topraklarda sürümek,
Benim gurbetim
Karlı dağı tabanından kürümek,
Benim gurbetim yalınayak
Dikenlerde yürümek.
Seninki buna uyar mı?
Benim gurbetim,
Gecenin karanlığında bir kördüğümü
Çözmek.
Gündüzün orta yerinde
İçmeden sızmak.
Yaş mı dedin, ne önemi var ki?
Benim gurbetim canından bezmek.
Seninki buna uyar mı?
Benim gurbetim aklına estiğine
Bir tas gözyaşı içmek.
Ya da…
Yüzün arkaya dönük
Diyâr-ı özden geçmek.
Çocukluk düşlerini,
Ve tüm hayallerini
Bir kör bıçakla kesmak, biçmek.
Seninki buna uyar mı?
Benim gurbetim……..
Sesinin ayarını sıfıra almak,
Hülyalara ancak uykuda dalmak,
Bahar ortasında gazel olmak,
Sararmak, solmak.
İki eli böğründe kalakalmak.
Seninki buna uyar mı?
Benim gurbetim…
Kör kuyular içinde damlaya hasret,
Benim gurbetim …
Sılanın uyuz kedilerine bile hasret,
Benim gurbetim gurbetten gurbet.
Daha nasıl anlatayım ?
Benim gurbetimin adı hasret,
Adı hasret.
Seninki buna uyar mı?
Herkes doyduğu yeri
Sansa da gurbet budur.
Beni, bir ben anlarım
Bir de çifte kavrulmuş anam.
Yorma güzel başını.
Benim gurbetim,
Nefes alamamaktı bazı günler,
Çaresiz kalmaktı.
Ya da kör geceyi orta yerinden bölüp
Dilinin döndüğünce yalvarmaktı.
Ya da güzelliklere yelken açmaktı
Kimbilir….
Sürünerek yol almaktı.
Benim gurbetim inanmaktı gerçek aşka,
O yüzden benim gurbetim başka
gelin
2008 - KIRŞEHİR
KALEMİNİZ DAİM İLHAMINIZ BOL OLSUN. SAYGILARIMLA KUTLADIM.
üç ayrı yürek
üç ayrı sevda
üç ayrı hasret
üç ayrı umut
tutuklu değiliz
Bu nasıl bır duygu selı aman tanrım inan Celil ağbi içime işledi .........yüreğine kalemine sağlık
Sevgi ve selamlar
Sinop tan
mekansızlığın mekanı yolculuklar...,kah gurbete giden,kah sılaya kavuşturan yollarda,sıcak bir çorba içmek ,boylu boyunca uzanmak,bir kapıyı açmak nasıl da uzak bir mutluluk olarak sarıyor hepimizi.bu şiir gurbete giden ya da sılaya dönen insanların hüzünlerini ve mutluluklarını çok yerinde ifadelerle açıklamış.tebrik ederim.
İşte gerçek bir olayın gerçek anlatımı. Çok güzel bir Celil Taş klasiği...Tebrikler dostum. Şiirlerini okumak benim için bir zevk.
Recep Uslu
uzak bir mutluluk gibi sarıyor beni
bir kapıyı açmak
odaya girmek
pencereyi kapatmak
perdeyi çekmek
sıcak bir çorba içmek
boylu boyunca uzanmak
bir seni özlemek gamze gamze
birde memleketimi
geliyor içimden...
Gurbeti yaşadım.Kazandığım parayla aldığım azıkta keyifli olmuyor be.Çünkü yaşamak için aldımız hava türkiyem kokmuyor. Yaban dilde konuşmak türkçe konuşmak gibide olmuyor. Bu gurbet, yürekte bir sancı ki vatan topraklarında ancak diniyor. Eline yüreğine sağlık.saygıyla.
Bu şiir ile ilgili 39 tane yorum bulunmakta