Düşmüş gurbet ele için, için ağlıyor
Kulaklarında hemşerilerinin sesleri çınlıyor
Elin memleketinde sabahlar olmuyor
Bir hafta, bir ay, bir ömürde kalsan Vatana doyulmuyor
Ne yapalım kader, sılada kalmana izin vermiyor
Memleketin havasına asla doyum olmuyor
Gözü arkada da olsa işi gereği memleketi terk ediyor
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
