Gurbet Yetti Şiiri - Mehmet Tevfik Temiz ...

NOT: O zamanlar kendimi gurbette gibi hisseder ve üzülürdüm. İstanbul’da yalnız yaşıyordum belki 10 yıl sürdü. Tatil bile yapmadım diyebilirim. Bu on yılda ne yaz tatillerinde İzmir’e ailemin yanına vardım, ne de bir akrabamın yanında 1 gece kaldım. Bayram tatillerim de aynı sebeple yurtlarda tek başıma geçti diyebilirim. Basit işlerle para kazanmaya çalışırdım. Ümitlerim, hayallerim vardı, hiçbirisini de gerçekleştiremedim. Fakat bu eski şiirden konu açılmışken belirteyim. 1995’ten sonra 6 yıl kadar Bitlis ilimize gittim. Yine gurbetteydim. Tek başıma yaşadım. Televizyonsuz, buzdolabı olmadan, kap kacak olmadan yaşadım. Yine yalnızdım, yine yalnızdım. Sonrasında 5 yıl kadar Yozgat iline yerleştim. Aynı şekilde yine ne bir günlüğüne tatil ne bir günlüğüne dinlenme… Hiçbiri olmadan aynı şekilde yalnızlığımı sürdürdüm. Bu esnada görevimi tam yapmama rağmen... İnançlarımı, örf ve adetlerimi fazlasıyla sürdürmeme rağmen, toplumu sevip saymama rağmen şahsen sevilmedim ve sayılmadım hatta itildim. Sürgün bile edildim. Konya Cihanbeyli-Kandil Kasabasına gönderildim. Tercihimi şahsıma yaptırdılar diyebilirim. Çünkü mecbur bırakılmıştım. Gitmem gerekecekti… İşte bu eski değersiz şiirim istenilse şimdi yeniden yazılabilirdi. Şiirim eski fakat bu notlar daha sonraları da kapsamaktadır…Siz yine de hepsini şiirin içinden sayabilirsiniz…(2008)