Gurbet Treni Şiiri - Gürhan Kurukaya

Baharda karlar yağıyor!
Dostlar gurbette ağlıyor!
Hasret yüreği dağlıyor!
Dön artık gurbet treni!

Döküldü yaprağım sensiz…
kurudu toprağım sensiz…
Yetim ovam, dağım sensiz!
Dön artık gurbet treni!

Gönlüm kıştır sen gideli!
Dostu yada götüreli…
Ben oldum hasretten deli!
Dön artık gurbet treni!

Dayanamam artık naza.
Vururum hep dertli saza.
Şu bahtımı çevir yaza!
Dön artık gurbet treni!

Geçti aylar ve mevsimler.
Soldu albümde resimler.
Artık dostlarım gelsinler!
Dön artık gurbet treni!

Hatıralar hep gönlümde.
Sızı dinmez sol böğrümde!
Bir kaç nefeslik ömrümde…
Dön artık gurbet treni!