Gurbet Kuşları Şiiri - Yavuz Değirmenci

Uzaklardan geldim bir su ver bacı
Çeşme nerde? Bulamadım gel hele
Doğduğum toprakta oldum yabancı
Geri döndüm kalamadım gel hele

Hani sokaklarda gülen insanlar?
Hani evim-barkım, bahçeler, hanlar?
Bu nasıl yazıdır? Söyleyin canlar
Silgi bulup silemedim gel hele

Akıl ermez bu gurbetin göçüne
Şu yıkık evlerin bunda suçu ne
Dolaşırken baktım pegler içine
Girip nefes alamadım gel hele

Tütmez olmuş bacaların dumanı
Tandır ateşinin bitmiş gümanı
Konu komşu helalleşme zamanı
Sazım sustu çalamadım gel hele

Karasu’yum deli akmaz, durulmuş
Tek başına aka aka yorulmuş
Bırakıp da gidenlere darılmış
Sularına dalamadım gel hele

Aşkale’nin gülü Selami vardı
Kızdırınca hiddetlenip kovardı
Genç,yaşlısı onu candan severdi
Komta gitmiş gülemedim gel hele

Ne güzeldi bizim elin insanı
Konuşurdu yerli dilde lisanı
İstanbul bir yanı, sıla bir yanı
Ekmeğimi bölemedim gel hele

Bayram namazına geldim nerdesiz?
Ben burada sizler yaban eldesiz?
Cemaat içinde kaldım daldasız
Sizsiz namaz kılamadım gel hele

Gittim mezarlığı ziyaret ettim
Merhum komşuları duama kattım
Babamla, anama ağladım bittim
Bağrım yandı sulamadım gel hele

Kan ağlıyor sokakların taşları
Aşkale’mden uçmuş gurbet kuşları
DEĞİRMENCİ sorar can kardeşleri
Aradım da, bulamadım gel hele