Gurbet kızı Şiiri - Yusuf Mansız

Yaprak döküyorsa bahar mevsimi
Yağmurdur toprağı içten besleyen
Sevda iklimin de pişer erdemi
Bestelerin eşsiz yok mu dinleyen

Gurbet gülüm sen ben orda gezmişiz
Kiremit rengi yolda aşiyanda
Kol kola kuytuda yalnız sevmişiz
Açılmış aşkımız bak erguvan da
.

Gecenin altında güzel bakışlım
Bulut yorgan gibi sarmalar bizi
Yıldızlar serpişsin allı nakışlım
Ay ışığı gözlüm yak içimizi

Gıcırtılı sözler hep sere serpe
Uzanan bir Melek süzülür gördüm
Aşka susamışım öpüşmek nerde
Sevişmeler bende ketum kördüğüm

Kaldırımlar üstü okursa falım
Seviyor mu bilmem gurbetin kızı
Canımla karışan kimmiş maralım
Arşın arşın özlem mektubun hızı

Ne var ki solunda hadi aç gülüm
Ulaşılmazsa da ismim yazılsın
Özüm kara gözlüm benim ödülüm
Her kalp atışında yürek kazılsın

Beyaz güvercinim kal penceremde
Perdeyi seyreden hüzünlü gülüm
İçeri süzülen ışığın bende
Özümden dökülen yalnız bülbülüm

Aşık mı bu nedir sessiz ve suskun
Her kapı tıklasa adımı anar
Kanarya şarkısı öter susturun
Sevişmelerim de susuzluk kanar

Kalp çarpıntısının tık tık vuruşu
Göğüs kafesinde can acıtıyor
Karınca sesinde bozulan huşu
Öpüşünde endam mey damıtıyor

Mesafeler uzak bilirim zordur
Yazılan fermanım ırak sayılmaz
Uzağım sevmez ki umudum kordur
Aşkta arşın arşın yola bakılmaz

Kelimeler uysun sözler uyusun
Sabah güneşle gür açacak anda
Seviyorsan bakma sen kusurlusun
Geçecektir nazın sebebi yanda

Nerde bu madenin ey gönül dostu.
Çayımın deminde harbi sevgili
Kıyıya sürükler korkma lodostu
Yazarım yazarım hani eseri

Güzelleşir gece Kafiyesiyle
Hafif esen yelde enfes kokusu
Dökülür sözleri ilhamı ser de
Hicrandı kalbimde eser dokusu

Bir ah ile bitse marazi zulüm
Nice aşklar siler zakkumi dünüm
Yum gözünü sök at kalma kötürüm
Acılarım söndü artık özgürüm

Yusuf Mansız