Yokuş aşağı giden bir yüktür kalbim
Benim değildir
Bakma sen hızlı gittiğine,bilmiyor
Varacağı yer onun değildir
O bir hayal bir sonraki düş
Içinde bir fısıltı rüyada görmüş
Serin bir haziran akşamında
Uğur'luda
Çay içtiğim bardağı beyaza boyamıştım
Anoson kokusunda
35'likten yudum yudum dökülürken
Gökyüzü bahardan ağlıyordu ben hicrandan
Biz seninle bir terazinin iki koluyuz
Dengede durmak için kollarını iki yana açan
Ortak bir noktadan ayrı durup
Iki gönülü bir göze koyup tartamayan
Biz seninle bir sorunun en zor cevabıyız
Gitmek mi zor kalmak mı dediğin
Bir memleket bilirim
Adı Uğur'lu
Hiç gitmedim
Hep uzaktan seyrettim
Pekçok kez rüyamda gördüm
Gördüğüme göre
Anne artık yorma kendini
Geceleri kalkıp da örtme üstümü
Ben o saatlerde hep ağlıyorum
Ne olur görme o savunmasız yönümü
Baharda gelmesin istemem artık
Unutacağım seni
Yerine başka yar seveceğim
Ara ara aklıma geleceksin ansızın
Tatlı hatıralarım arasından seçtiğim
Gözlerim dolacak resmine baktıkça
Içim sızlayacak
Beni erkeklerden ilk babam soğuttu
Ne vakit sarılmak istesem ona hep yanımda yoktu
Çok gel dediğimi hatırlarım
Bir de hiç gelmediğini
Bilmezdi kırdığını kalbimi
Hep tütün sarardı
Bende bir çocuğun yorgun düşleri kaldı
Hayallerini sattı başkalarına
Kurda kuşa yem etti gençliğini ve umutlarını
Ve kimseye nasip olmayan hatta yakışmayan acılarını
Sevdaya bile uzaktan baktı
Geceye gömüldü tüm sevinçleri
Bu şehrin gökgözü ne vakit ağlamaya başlasa
Gidişin gelir aklıma
Gözyüzümün ağlamaklı oluşu
Derinleşir bende yokluğun
Bir çocuk büyütür gibi
Uykularım bölünür
Birgün biteceğini bilerek başlarsın aşka
Acı çekmeye yeminli gibisindir
Alışmışsındır gözün yaşlı kalmaya,beklemeye
Günün nasıl ağardığını ezberlemişsindir artık
Birgün çıkıp geleceğine dair umutların vardır
Henüz yok olmamış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!