Gurbet Şiiri - İlyas Kaplan

bazen kalp derinliklerinden gelen
kendi gönül zenginliğimizi yaşarız
zaman girdabında
kurulmuş çalan bir saat gibi

anlık tatminlerle mutlu oluruz

iç huzurumuzu feda ederiz
daha büyük bir araba,
daha güzel bir ev,
daha çok fonksiyonlu bir cep telefonu,
yeni tatil beldeleri... için

dikiş makinelerinin çıkır çıkır sesleri gibiyiz

bazen kızarır gözlerimiz tekrar tekrar
hiç olmadığımız kadar yorgun düşeriz ağlarken
ve bir o kadar da hafiflemiş

bazen bir gurbetçi gibi
vatan hasreti ile yanıp tutuşan
ait olduğu topraklara özlem duyan

memleket hasleti
adeta alıp verdiğimiz nefese yansır
dağlara, tepelere ,caddelere ,şehirlere
ezan okuyan çalar saatlere
türkiye haritalı duvar halılarına

salça, reçel,
çikolatalı gofret
tereyağı ,pastırma ,sucuk
bir fincan türk kahvesi
gözümüzde tüter buram buram

türküler bölük pörçük
hafızamızdan dudaklarımıza iner

hey gidi mehmet
vatan dediğin nedir ki ?
kara toprağım dediğin
bir kaç metrekarelik

ömür kasesi dolmamış her ölümlü gibi
zahiri memleketimiz yollar
batını ise vuslat
ilahi bilgiden dökülmüş gurbet
varlığın sırrını keşif gibi

redfer