Beyaz bir papatya bahçesinde
Kaybettim memleketin yolunu
Şimdi çocuğuyum gurbet denen
Bu karanlık şehrin
Çekiç darbesine boyun bükmüş
Bir çivi kadar çaresiz
Bükülüdür boynum
Şehrin solunmayan keskin havasına
Kalbimde girmeyi göze alamadığım
Savaşların yarası
Zihnimde yenilgilere boyun eğmiş
Kabullenişlerin derin sessizliği
Sığınır da
Yalnızlığın kuytu köşelerine
Karışamam kalabalıklara nedense
Kayıt Tarihi : 30.11.2025 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Denizli 2025
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!