Günün Renkleri Şiiri - Yağmur Gökdoğan

Gün başlar, sarıyla...
Yaşanılacaklar, henüz bir muamma...
Mutluluk, huzur ya da kaygıyla...
Aklın rengidir, sarı;
Bazen de iten, merağa...
Duygular, gölgede kalır bu zamanda.

Devam eder gün maviyle...
Dürüstlüğün ve sorumluluğun rengi...
İçini açar, renklendirir seni.
Kaybedersin, en kötü hislerini.
Sadakatin de rengidir mavi.
Sessizlik ve huzur dolu,
Özgürlüğün renk renk tonu...

Sonra olur günün rengi gri...
Sanma tarafsızlığın ve ayrılığın rengi!
Sanma gri, renk yoksunu!
Sağlamlığın ve kararlığının rengi...
Her bir yan; öyle hareketsiz, öyle sakin...
İnsana verir bir rahatlama hissi.

En son, gün bürünür siyaha...
Çıkar özgüven, siyah renkli havada.
Siyah anlatır, disiplin ve kudreti.
Renklerin, gerçekleri en iyi gizleyeni...
Simgeler bir yandan, ölümü ve matemi;
Tarih boyunca da bu hiç değişmedi.
Olsa da karamsarlığın rengi,
Renklerin o en vazgeçilmezi...