Şimdi ağaçların ışıltılı yüzünde
ve ayakkabımın altında takır tukur ezilen taşın içinde görüyorum
yaşamın anlamını,
suya kanan terli çocukların,
tek başına oturmuş etrafı kollayan kara gözlünün,
ağır adımlarla koşan yetmişlik amcanın,
hepsi bir olmuş da anlatırmış gibi yaşamın kısa öyküsünü,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
