Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hayâl fırınından çıkan umduğunuzu değil bulduğunuzu yiyeceksiniz diyeceğim ama içinde sevgi ve, sabır olduğuna göre hâyli güzel bir şey çıkacaktır.Kutlarım, nesir yazılarızda en az nazım yazılarınız kadar güçlü ve güzel. Saygılarla.
Birol Hepgüler.
Hayallerin ayağı yere basıyorsa güzel bir yemek çıkar inşaallah...
Güzel bir düş terennümü can sıkıntısı sebiyle yoğrulmuş kurabiye hamurundan kek üzerinede biraz çörek otu afiyet olsun !! bu işin şaka yanı tabi aslındas incecik çok güzel bir gönderme var umarım bencileyin anlamıştır herkes kutlarım Kıskanç ve başarısız insanlar olmasa güzellikleri bulmak biraz zor olmazmıydı? yüreğine sağlık hadi çekil camdan üşütecen yaa selam ve sevgilerimle esen kal
Hanımefendi
Finali mükemmel, çok güzel bir nesirdi. Zevk aldım okurken. Gönül penceremden 10
Ben hayatım boyunca bu tip insanlardan hep uzak durdum.Dostluk elinizi uzatırsınız,elinize vururlar.Affeder büyüklük gösterirsiniz; zehirli dilleriyle sizi sokarlar..Ne yapsanız yaranamazsınız bu tür insanlara…Sabahın erken saatinde düşündüğüm şeye bak.Hazır kalkmışken yemeğimi de yapsam iyi olacak.
YEMEĞİN YAPILIŞI;
Hayallerimi katıyorum bir kaba.Umut kırıyorum içine.Biraz cesaret,bir tutam sevgi ve alabildiğince sabır.Kıvama gelinceye kadar yoğuruyorum.Ve sonra HAYAT fırınına HAYAL hamuru pişmeye bırakıyorum.Bakalım bahtıma nasıl bir şey çıkacak.BEKLİYORUM
ENFES.
Gülüşünüz yüreğinize kadar insin.
Saygılar...
Âlimoğlu
Çok farklı bir yazıyı keyifle okudum. Tebrik ederim.
Çok sevecen tümcelerle oluşturulmuş bir denemeyi okumaktan büyük keyif aldım.
Güne iyi başlamak,iyi vakitler geçirmek ve iyi bitirmek...'iyi' sözcüğünün göreceli anlamlar içerdiğini biliyorum.Benim önemsediğim bir olay,olgu,durum,obje...bir başkası için sıradan olabilir.Ama herkesin katılacağını sandığım iyi edimler de yok değildir.Örneğin:sağlıklı olmak,bir şeyler üretebilmek,bir başarıya imza atmak,yıllardır görmediğimiz bir arkadaşımızdan haber almak..
Saat 23.30.Yaklaşık bir saat önce,gün boyu kilitlendiğim TRT 1 ekranından yeni ayrıldım.Televizyon yayıncılığında 40.yılını kutlayan Kurum'un proğramını ilgiyle izledim.İlgiyle izlerken yoğun yaşadım.Ömrümüzden tükettiğimiz 40 yılın,bir bakıma film şeridine giren kişilerini yeniden gördüm,olaylarını anımsadım,görüntülerini kanıksadım.
Üzüntüsüyle,sevinciyle rüzgar gibi geçen yarım yüzyıllık bir geçmişi sahiplendim.
Geçen her günü sahiplenebilmek! Onu iyiliklerle,güzelliklerle değerlendirebilmek.Bir sonrası güne ulaşmayı umutlanmak...
Her günü taze bir başlangıç olarak hissetmek ve iduygularımzı ak sayfalara dökmek ve bunları paylaşabilmek...
İşimiz kolay değil gibi geliyor bana.
Tebrikler Sayın ÖZEN. Yaşama sevincinizi süsleyen renkler benim için çok ''iyi'' idi...
Hayallerimi katıyorum bir kaba.Umut kırıyorum içine.Biraz cesaret,bir tutam sevgi ve alabildiğince sabır.Kıvama gelinceye kadar yoğuruyorum.Ve sonra HAYAT fırınına HAYAL hamuru pişmeye bırakıyorum.Bakalım bahtıma nasıl bir şey çıkacak.BEKLİYORUM….
çok güzeldi...güzel yürek çığlıkları.....saygılar
ellerinize sağlık.yürekten kutluyorum.
sevgiyle kalın
Vallahi bu kadar emekten sonra o fırından ne çıksa yenir...Yüreğinize sağlık efendim...Saygılar sunuyorum.
Hayat fırınından çıkan hayal hamurunun kokusunu o tekil insanlarda biraz duyabilip , içlerine çekebilseler biraz çoğullaşabilirler.
Pencereyi açık tutun , ulaşabilsin bu kokunun içinde anahtarlar saklı tatları...
elinize sağlık Serap Özen , güzeldi ....
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta