Günün Ertesi Şiiri - Osman Türkmen

Yaşamak kolay değil, tetikte iken eller,
Bir türlü gelmiyorsa, baharında gidenler,
Bir görebilsen, yaşamıyor artık ölenler,
Bil ki ruhları, şad olduğu günün ertesi...

Arar mısın sen ananı, babanı, eşini,
Özlesen de, yok bırakmak eşkıya peşini,
Unutmak mı asla, anaların göz yaşını,
Bitirip dindirdiğim, kuru günün ertesi...

Üzülmemek elde mi ki, şehit neferlere,
Bilirsin onlar ölümsüz, nice seferlere,
Görmesen de yaşarsın, çıkarsın tepelere,
Oraya bayrağı, diktiğim günün ertesi...

Nasıl yaşıyorum, bir görebilseniz niçin,
Bunların hepsi, ama hepsi de ülkem için,
Ardında koştuğum, kanı para etmez piçin,
Leşi serildiği, öldüğü günün ertesi...

Omzumda taşıdığım, işte bütün bu yükün,
Allah’ın hikmeti ki, işte böyle bir Türk’üm,
Vurulsam, ölsem de ebedi bitmeyen ülküm,
Güneşin doğduğu günün ertesi,sizleyim.