Günümü Gün Edemedim Dünyada

Zalim dünya zalim senden çok bıktım,
Eller bayram etti bense yas çektim,
Ağladım sızladım gözyaşı döktüm,
Günümü gün edemedim dünyada.

Hiç olmadı şansım kavim kardeşten,
Çıkamadım bir türlü hayelden düşten,
Kesildim ekmekten kesildim aştan,
Günümü gün edemedim dünyada.

Kavim kardeş dostlar beni unuttu,
İçim ağlar gören gözler kanıttı,
Kırk yaşımda sırtımı kambur tuttu,
Günümü gün edemedim dünyada.

Sarhoş deli çulsuz oldu hep adım,
Ne düzenim kaldı nede bir tadım,
Berbat düzen gidişata pes dedim,
Günümü gün edemedim dünyada.

Kurtulamam çile hayat çarkından,
Dostlar dedikodu yapar arkamdan,
Belli yanan postan yırtılan kürkümden,
Günümü gün edemedim dünyada.

Dosta dürüst olmak etmiyor fayda,
Gözüm yoktur malda mülkte sarayda,
Fırsatı bir kıl ipte boğarlar çayda,
Günümü Gün edemedim dünyada.

Bu bir gerçek yaşam Veysel yanılmaz,
Doğru dürüstlerin adı anılmaz,
Düşenin dostu olmaz adam denilmez,
Günümü gün edemedim dünyada.