Günüm Gecem Hayata Tam Mesai

Ne sağım var benim nede solum
Tek başına,
Her ikisiyim
Düştüğüm de nasıl iki ellerimle birden tutunacak nesneler arıyorsa
Böyle hayatın en çıplak ve en luzumu kadar gerçeğine
Alnını yamaçlar gibi herbir yoklukta hayatı ışık ışığa süzerek
Bakan gözlerime sonsuz hesapsızım
Ve değilim ben, değilim, bir kez kilitlenipte
Birdaha hiç açılmayan anahtarlar gibi kullanımsıza tek yönlü demirli
Hayattan yüz çeviren büzülmüş, paslı, kilitli değilim
Var gücümde ne varsa
Söktüm ve ateslere yükledim bütün böylesi ocak söndüren çıgarmış kibritleri
İsmini cismini unutarak paydosun
En ağır vakaları çektim trafiğinden hayatın
Her ne ise döşünde aşk, korunda sımsıcak hayallere uyuyan
Tuttum tümünü bagışladım ellerine yavan yüreğimin mülkünün
Her kıvılcımında hayata bilenerek,
var günüm ve var gecemi,
Çok var daha diyorum çok…! Dakkasına deliliğimden tiryaki hallerim
Saymıyorum bile garajlara tıkılmış çatmakalıp beton günlüğünde kim kimse
Zümrüt mü, inci mi..? sormuyorum..
Tarifeyle perdeyi açan kapanışları, gündüzü sırtında taşyamayan geceleri,
Kendi üstüne uymayan bütün yalan şeyleri
Siliyorum yazısını ve afişsiz fişsiz yolun başına geçiyorum
Tek cümleli evler kapısındayım; ismi sevgili
Yakın tutuyorum bu yüzden, safaklari kendime, ki;
Haberim olsun sağdan, soldan, dörtkoldan kucak saran
Herbucaktan haberim olsun..! gelecek her günü iiiiiyce bir
Duyabileyim..dilimlenmiş bostan bahar mıdır,
Yoksa gazellenmiş güz mü.?
Bile-bileyim….hediyeleriyle gelen bahtımın
Elerinde neyim var
Ben o değil mesaiyisinde
neyim yoktur...

Seyfi Karaca..........Mart / 07